Een nieuwe elektronische protheseknie voor Hermine

Intensief revalideren

Wat volgt, is een intensief revalidatietraject waarin ze leert met haar amputatie te leven. “Ik had veel moeite met het vinden van mijn evenwicht. Ook dingen die voorheen heel vanzelfsprekend waren – zoals opstaan van een stoel of van het toilet, moest ik opnieuw leren.”

Prothese in combinatie met rolstoel

Hermine krijgt de juiste prothese en leert opnieuw lopen en leven. “Destijds lag ik in het ziekenhuis, ik had te zware bloedverdunners voor mijn trombose en kreeg problemen met een ader in mijn hand. Weer volgde een operatie. Doordat ik mijn hand niet kon gebruiken aan het begin van de revalidatie heb ik nooit met een kruk leren lopen en ben ik voor langere stukken altijd op een rolstoel aangewezen.”

Blok aan het been

Hermine gaat wekelijks naar de loopschool van VIGO. Ze vertelt: “Daar leerde ik opstapjes nemen en rechtop lopen. Ik ga nu nog steeds wekelijks naar de loopschool, omdat ik het prettig vind.” Want het leven met prothese is een hele overgang. “Voorheen bewoog ik veel en graag. Ik was actief en ging er vaak alleen op uit. Dan vertrok ik ’s ochtends naar het station, stapte op de eerste de beste trein om een stad te bezoeken, koffie te drinken met mijn zussen of af te spreken met vriendinnen. Heerlijk was dat. Nu ben ik echt beperkt. De huidige prothese weegt vijf kilo. Dat is echt een blok aan je been. Ik heb het ook nooit gezien als een deel van mezelf. En hoewel ik heel erg mijn best doe om recht te lopen, zie je heel goed aan mij dat ik een amputatie heb. We zijn verhuisd naar een appartement omdat ik niet meer goed kon traplopen in ons huis. En als ik naar buiten ga, moet de rolstoel mee. Winkelen is daardoor niet meer zo leuk als vroeger, ik kan niet meer zelf rondkijken bijvoorbeeld. Kleding passen is ook onmogelijk. Ook zelf boodschappen doen is lastig, een winkelwagen duwen lukt rechtdoor prima, maar de hoek om is te zwaar. Op zich doe ik nog wel veel dingen, ik zit ook niet bij de pakken neer. Maar het is niet gemakkelijk.”

Uitkijken naar de MCK

Hermine kijkt daarom erg uit naar een MCK, een elektronische prothese. Ze wil het liefst de Kenevo. “Iemand van de loopschool heeft hem zelf aangeschaft, zij wilde niet wachten tot de vergoeding wettelijk geregeld is. Ik heb niet de middelen om het zelf te betalen, vind ik. Met de Kenevo hoop ik een deel van mijn ‘oude’ leven terug te krijgen. Minder afhankelijk te zijn van mijn rolstoel. Wat langere afstanden lopen, meer op pad met mijn scooter, dat zijn de dingen waar ik naar uitkijk. Als ik een winkel in wil, zet ik de scooter voor de deur. Dan kan ik vervolgens zelf rondkijken en hopelijk ook kleding passen. Daarnaast wil ik graag weer meer ondernemen met mijn kleindochter van negen. Hopelijk komt dat meer binnen bereik. Ik kan niet wachten tot de goedkeuring formeel geregeld is. Op dit moment ben ik bezig met de voorbereidingen voor de nieuwe prothese. Ik heb gesprekken met VIGO over bijvoorbeeld de liner en de koker. We doen oefeningen ter voorbereiding op de MCK en maken daar ook video’s van, zodat we zien hoe het nu gaat. Als de MCK er dan straks is, kunnen we vergelijken. Een goede voorbereiding zorgt voor een soepele overgang straks, ik verheug me erop om alle mogelijkheden van de nieuwe prothese te benutten.”

Belangrijkste tip: praat erover

Wat Hermine anderen in een soortgelijke situatie wil meegeven, is eenvoudig. “Lees erover, praat erover. Liefst zo vlug mogelijk na de operatie. Kijk wat er mogelijk is en wees mondig. Ik heb dat onvoldoende gedaan, het zit niet zo in mijn aard. Daardoor werd ik met mijn prothese geconfronteerd en wist ik niet precies wat me te wachten stond. Door erover te lezen en te praten, weet je waar je recht op hebt.”